Graag verbinding willen maken…
Maar geen gehoor…
Onzekerheid…
Ze zullen me wel niet leuk vinden…
Verstarring
Niet meer in actie kunnen komen…
Dit is wat mij nog af en toe overkomt. Oude pijn, waar ik niet graag mee geconfronteerd word en die ik steeds zorgvuldig wegstop, komt weer naar boven. Laatst nog, toen ik mijn voorstelfilmpje als nieuwe medebeheerder in een besloten Facebookgroep zette. Een groep met 210 deelnemers en enkel een paar duimpjes als reactie. Auw…dat deed pijn.
Wat eraan voorafging
Negen maanden lang heb ik me in de buik voorbereid op de ontmoeting met mijn biologische moeder en dan is ze er opeens niet meer! Hoe verwarrend is dat! Ik was op zoek naar verbinding, naar contact, maar alle signalen die ik uitzond kwamen niet aan. Onbewust werd hier de basis gelegd voor beperkende overtuigingen zoals “Ze zullen me wel niet leuk vinden” of ‘Ik ben niet goed genoeg”. Deze onveilige situatie zorgde ervoor dat ik mijn eigen veiligheid ging creëren door te bevriezen (overlevingsmechanisme). Een mechanisme dat er steeds voor zorgde dat ik om kon gaan met pijnlijke, confronterende of moeilijke situaties.
Misschien herken je het wel
Bij veel geadopteerden is het verlangen om in verbinding te komen erg groot. Niet alleen met zichzelf maar ook met anderen. Jezelf kwetsbaar durven opstellen is vaak een grote drempel want dan bestaat er een kans om ‘opnieuw’ afgewezen te worden. Om te kunnen groeien zul je opnieuw contact moeten maken met de pijn en het verdriet die al zo vroeg in je leven is ontstaan en waar jij geen enkele invloed op hebt gehad.
Weer in verbinding
Voordat je de verbinding met anderen echt kunt voelen, zul je eerst contact moeten maken met jezelf. Hoe fijn zou het zijn als je ‘s ochtends in de spiegel kijkt en voelt dat jij helemaal oké bent zoals je bent. Je kunt hier zelf al een mooi begin mee maken door het gratis e-book “12 tips voor een positief zelfbeeld bij adoptie” te downloaden. Het heeft mij heel erg geholpen. Uiteraard sta ik voor je klaar als je vragen hebt. Succes!